De val van de welvaartsstaat?

De welvaartsstaat vindt zijn oorsprong na WWII als deel van de wederopbouw van de samenleving met het idee de gehele samenleving van meer welvaart en zekerheden te voorzien. Maar wat als de piek van het systeem, dat eens zo succesvol leek, ondertussen al even achter ons ligt en we vandaag de rekening gepresenteerd krijgen van de nadelen van dit systeem? 

Liever de video kijken?

Wat is een welvaartsstaat?

De welvaartsstaat is een systeem waarbij de overheid de productiviteit van de samenleving verdeelt door het voorzien in sociale zekerheid en publieke voorzieningen (denk aan onderwijs, openbaar vervoer, etc.) door middel van belastingen (en uitkeringen). 

Het idee is dat de overheid in staat is om op deze manier uiteindelijk de gehele samenleving van meer welvaart te voorzien. Wat vervolgens ook weer het individu ten goede komt, wat dan opnieuw leidt tot meer succes van de samenleving, etc. 

De huidige vorm van welvaartsstaat vindt zijn oorsprong na WWII als deel van de wederopbouw om zo grote groepen mensen opnieuw te kunnen activeren binnen de samenleving en ligt mee aan de basis van de hoge levensstandaard die de meeste Belgen en Nederlanders hebben kunnen ervaren sindsdien. 

Maar wat als de piek van dat systeem ondertussen al even achter ons ligt en we vandaag de rekening gepresenteerd krijgen van de nadelen van dit systeem?

Wie productief is in de samenleving  wordt gestraft

Zeker nu deze hand in hand gaan met enkele demografische en sociale trends, kunnen we ons afvragen of we niet stilaan in een perverse versie van dit systeem belanden.

De perversie zit hem er in dat zij die dit systeem mogelijk maken (de doorsnee werkende burger) het alsmaar zwaarder krijgen, gezien er steeds minder actieve burgers in dit systeem, steeds meer inactieve burgers moeten onderhouden. Je krijgt dus als het ware een piramide die omkeert: 

Niet verwonderlijk dat het leven voor veel deelnemers in dit systeem ongeveer zo aanvoelt: 

Met andere woorden: wie productief is in deze samenleving wordt dus gestraft.

Wie profiteert van de welvaartsstaat?

Twee groepen profiteren daar het hardste van: zij helemaal onderaan de piramide (de niet actieve bevolking), die kan leven van het werk van anderen (door uitkeringen) en zij helemaal bovenaan de piramide, die erin slagen zich buiten het systeem van belastingen te vallen maar wel tegelijk ook de vruchten van de arbeid van anderen kan plukken door het financiële systeem te bespelen (of misbruiken). 

Je zou zelfs kunnen stellen dat het systeem zo doelbewust is ontworpen (ter verrijking van die kleine groep bovenaan) en dat het eigenlijk nooit zijn zogeheten doel heeft ingelost. Dankzij een inflatoir financieel systeem in handen van de centrale banken en met een samenwerking met de overheden kon de echte rekening van dit systeem telkens vooruitgeschoven worden.

Het effect op de actieve bevolking is een straatje zonder einde en komen nu dankzij een aantal shifts en trends in een volgende fase:

• Demografische trends. Niet enkel daalt de bevolking in het algemeen, ook de actieve bevolking is dalende door de vergrijzing. Steeds minder mensen kunnen dus belast worden, terwijl er steeds meer mensen ‘uitkeringsgerechtigd’ worden. Onderstaande cijfers spreken boekdelen. Tegen 2050 zullen er 52 miljoen minder ‘werkers’ in het systeem zitten, terwijl de groep ouderen (de duurste voor het systeem) zal verdubbelen. *t.o.v. 2005 wanneer deze studie werd gepubliceerd.  

• Ziekteverzuim. In mijn vorige video een job = een gevangenis kon je al ontdekken hoe de werkvloer stilaan een ziekmaker aan het worden is. De druk op het individu om dit falend systeem in stand te kunnen houden is zo hoog dat een steeds groter wordende groep niet meer mee kan. Onderstaande cijfers bewijzen dat. Naast pure demografische trends zal ook hierdoor dus de actieve bevolking verder krimpen (minder belastingen), terwijl de inactieve bevolking zal groeien (meer uitkeringen). 

• Digitalisering en remote work. Digitalisatie zorgt ervoor dat mensen een mobielere levensstijl kunnen opzetten of makkelijk kunnen verhuizen naar een land/regio waar deze problemen zich niet voordoen. Met een digitaal en locatie onafhankelijk inkomen is het eenvoudig om een internationale structuur op te zetten zodat je weinig tot geen belastingen hoeft te betalen. Steeds meer mensen beginnen dit te beseffen en ook steeds meer mensen kiezen bewust om hun inkomen op deze manier te organiseren. Dit vormt natuurlijk een bedreiging voor de bestaande machtsstructuren aangezien zij hierdoor steeds minder mensen kunnen belasten (en dus de blijvers hoger moeten belasten).

• Overheidsschulden en ons financiële (schulden)systeem. De steeds groter wordende overheid en haar schulden zijn inherent verbonden aan een financieel systeem dat op instorten staat. De overheidsschuld in België (en tevens ook andere EU landen) is al decennialang torenhoog, vaak zelfs hoger dan wat het land effectief jaarlijks kan produceren. Met een financieel systeem waarbij er geld uit het niets kan gecreëerd worden door een samenwerking tussen centrale banken en overheden, blijven deze problemen steeds vooruitgeschoven worden. Op een dag moet de rekening wel effectief een keer gemaakt worden, vandaag zijn we in mijn mening op dat punt aangekomen. 

• Energiecrisis & transitie. Goedkope energie is de draaischijf van onze moderne samenleving. Zonder goedkope energie wordt plots alles veel duurder, met een onmiddellijke impact op onze koopkracht. Daarnaast houdt een politieke elite koppig vol aan een onhaalbare (groene) energietransitie tegen 2030 en in een nog ingrijpendere fase tegen 2050. Het resultaat is simpel: energiearmoede, waarbij een samenleving steeds verder afglijdt naar het invullen van de basisbehoeften i.p.v. een welvarende moderne samenleving met veel ruimte voor individuele ontplooiing. 

Wat zal er gebeuren?  

De besproken trends en shifts zullen zorgen voor een verdere erosie van de welvaartsstaat, met als gevolg steeds meer druk op het actieve individu. In mijn mening bestaan er geen oplossingen in het bestaande systeem zelf, gezien de partijen die het systeem in handen hebben enkel en alleen maar winnen op deze manier. 

Een belangrijk onderdeel van het succes van een welvaartsstaat is natuurlijk wel dat de meerderheid hierin blijft geloven en daarom ook zijn steentje wil blijven bijdragen. 

Het is erg duidelijk dat we ook hier met een breuklijn zitten, waarbij een steeds groter wordende groep van de bevolking (waar ook veel productieve mensen toebehoren) dit systeem steeds meer de rug toekeert en door de illusie van valse welvaart prikt. 

Net zoals ons financieel systeem enkel en alleen nog werkt omdat de massa er nog vertrouwen in heeft (omdat ze onwetend zijn over hoe het écht werkt), is het ook hier een kwestie van tijd dat  steeds meer mensen beginnen te doorzien dat hun levensenergie en productiviteit gebruikt wordt ter ondersteuning van een systeem dat hen eigenlijk gevangen houdt.

De enige oplossing hiervoor is verantwoordelijkheid nemen over je eigen leven en je zo structureren dat je het eigenaarschap over je eigen levensenergie en productiviteit opnieuw kan claimen.

En het is exact daar waar ik je mee kan helpen in mijn cursussen & programma’s. Check ze hier. 

Meer lezen?

Een job = een gevangenis

11 opportuniteiten om online je geld te verdienen (locatie onafhankelijk)

De grootste crash ooit is op komst.