Europa: een (digitale) gevangenis?

Ik wil samen met jou eens een denkoefening maken. 

Laat ons beginnen met definiëren wat een welvaartsstaat is.

Volgens Google: "Een samenleving waarin de overheid via wetgeving en financiële middelen zorgt voor het sociaal economisch welzijn van de burgers."

Via welk systeem voert de overheid deze taak dan uit? 

Wat we noemen ‘herverdeling’.

Vooraleer we hier wat dieper op ingaan, gaan we eerst even duidelijk in beeld brengen hoe een samenleving eigenlijk werkt.  

Hoe werkt een samenleving?

Vanuit economisch standpunt zou je kunnen zeggen dat een samenleving simpelweg tot stand komt doordat deelnemers ervan, hun energiemet elkaar gaan verhandelen. 

Iedereen is constant bezig met het bevredigen van zijn/haar behoeften en dat doen we dus door met elkaar te handelen. Laten we een zo simpel mogelijk voorbeeld nemen: 

Bart moet, om goed te kunnen functioneren op werk, eten en koopt daarvoor brood bij Jurgen, die vervolgens weer de winst uit de verkoop van dat brood opdoet bij Karine (de bazin van Bart) die een restaurant uitbaat. 

In een ideaal scenario zijn ze alledrie ‘productief’ dat wil zeggen: Bart levert goed werk en krijgt daarvoor een loon waar hij een leuk leven mee kan leiden. Jurgen verkoopt genoeg brood om hetzelfde te doen en ook Karine, houdt na het uitbetalen van haar werknemers ook nog voldoende over om haar leven op een fijne manier te kunnen organiseren. Productief kunnen we dus ook omschrijven als een 'energie surplus'. Alle drie hun bijdragen aan de samenleving genereert een energie surplus waar zij dus hun eigen behoeften mee kunnen invullen. 

Hoe productiever een samenleving, hoe meer energie surplus er is en dus ook hoe meer behoeften de deelnemers in die samenleving kunnen invullen. 

Zo’n succesvolle samenleving heeft dus allemaal deelnemers die niet bezig hoeven te zijn met ‘overleven’ maar die aan persoonlijke ontplooiing kunnen werken, omdat ze door zo productief te zijn een hefboom kunnen creëren op hun eigen tijd. 

Zo kan Karine bijvoorbeeld een schoonmaakster inhuren zodat zij elke week wat extra uurtjes wint, die zij graag besteedt aan haar hobby. Bart kan een leuke wagen kopen waarmee hij sneller op het werk is dan met de fiets en zo elke dag in de ochtend een uurtje extra kan gaan fitnessen. En Jurgen zijn brood en koffiekoeken zijn dan weer zo lekker dat hij op zondag zoveel verkoopt dat hij in de week 2 volle dagen sluit en op die dagen bezig kan zijn met zijn passie voor het researchen van complotten op Twitter.

Natuurlijk zijn er ook altijd mensen die pech hebben, of ziek zijn, of kort samengevat niet in staat zijn om productief te zijn in de samenleving. M.a.w. mensen die niet in hun eigen energie/behoeften kunnen voorzien en laat ons natuurlijk niet de mensen vergeten die reeds hun hele leven hebben gewerkt en zich hebben ingezet (bewust of onbewust) om de samenleving te dienen.

In een productieve en menselijke samenleving wordt er uiteraard voor deze kleine groep gezorgd door het aanwenden van het energie surplus van de productieve mensen. In een correct functionerende en succesvolle samenleving is er namelijk zoveel surplus van de productieve klasse, dat die hiervoor kan worden aangewend zonder dat dat echt een betekenisvolle impact op die productieve individuen heeft.

Daarnaast, omdat natuurlijk iedereen druk in de weer is met het invullen van de behoeften en er bepaalde diensten en zaken zijn die beter op een collectieve manier kunnen worden georganiseerd, wordt ook hiervoor een deel van de productiviteit van het individu aangewend om dit door een centrale partij te laten uitvoeren.

Dit is dus wat we zouden omschrijven als de functie van de overheid: het zorgen voor het sociaal-economisch welzijn van de individuen die een samenleving vormen. Zowel in belangrijke diensten (ook wel kerntaken genoemd), als in het ondersteunen van die inactieve klasse in de bevolking. Hier komen we dus opnieuw bij het begrip 'herverdeling'.

Want hoe pakt een overheid dit nu eigenlijk concreet aan? 

'Herverdeling', hoe werkt dit?

Een overheid kan door middel van juridische afdwingbaarheid (wetten) binnen welbepaalde fysieke grenzen de individuen dwingen om een deel van hun productiviteit af te staan ter financiering van de taak die de overheid dus heeft. 

M.a.w. belastingen.

Vooral die fysieke grenzen zijn interessant, in functie van waar ik naartoe wil met dit artikel. 

Een overheid is -laat ons zeggen- een besturingssysteem van wat we noemen een ‘soevereine natiestaat’.

“Een soevereine staat is een staat met een duidelijk aangeduid territorium waarover die zowel intern als extern soevereiniteit uitoefent. Verder heeft een soevereine staat een permanente bevolking en een overheid en is hij onafhankelijk van andere staten of landen.”

Om het in simpele woorden uit te leggen: de overheid kan enkel productiviteit opeisen van de persoon die ook daadwerkelijk wettelijk binnen die fysieke landsgrenzen woont.

En dus, iemand die zich makkelijk buiten dat wettelijke kader kan begeven is iemand die niet gedwongen kan worden om zijn/haar productiviteit af te geven. 

Meer nog, dit type persoon kan zelf gaan bepalen op welke manier hij/zij wil bijdragen aan de samenleving. 

En dus kunnen we zo’n persoon soeverein met de eigen energie of productiviteit noemen.

Digitalisatie en soevereiniteit

Nu, wat is vandaag de grootste drijvende kracht die individuen het mogelijk maakt om soeverein te worden met hun eigen energie? 

De digitalisatie natuurlijk. 

Tot voor kort was het quasi onmogelijk om geld te verdienen zonder enige fysieke connectie. Sinds de opkomst van digitalisering kan veel werk echter volledig digitaal en dus online gebeuren, zonder enige connectie met fysieke plaatsen.

Voor de digitalisatie was het eigenlijk quasi onmogelijk voor de gewone man/vrouw om zich buiten dit systeem te begeven. De digitalisatie maakt echter dat mensen niet langer gebonden zijn aan een vaste locatie voor hun inkomen en dus ook niet meer per se onder de fiscale wetten van een natiestaat hoeven te vallen.

Vroeger: 

Vandaag zien we dan ook een alsmaar groter wordende groep, die al lang niet meer achter de manier waarop haar productiviteit wordt afgenomen en aangewend door de overheid staat. In dit artikel ga ik niet dieper in op details hiervan (ik heb hier reeds vele zaken over geschreven en opgenomen) maar het mag duidelijk zijn dat vandaag het productief individu gestraft wordt en dat onze 'welvaartsstaat' failliet is. Lees ook: Val van de Welvaartsstaat?, Geld en Energie (Problemen) en De Informatie Oorlog.

Deze groep krijgt stilaan door dat ze zich door het locatieonafhankelijk maken van hun vermogen en inkomen vrijer kunnen bewegen buiten de tentakels van het herverdelingssysteem, waarbij natiestaten en overheden gebonden zijn aan fysieke grenzen.

Nu:

En dus… 

Heb je een nieuw controle grid nodig. 

Een herverdelingssysteem 2.0. 

Om ervoor te zorgen dat de productiviteit en energie van de burger kan blijven worden aangewend om het huidige controlesysteem en de partijen daarachter in stand te kunnen houden.

Is dit dan het grotere plaatje van wat we nu in Europa zien gebeuren?

De macht van individuele natiestaten wordt steeds verder overgeheveld naar een supranationaal staatsapparaat: de EU. Die met allerlei initiatieven en wetten de grip op de productiviteit van haar inwoners wil verstevigen. 

• De Digital Services Act
• De Digitale Euro (CBDC)
• Het Europese Asset Register
• Mogelijk ‘exit-tax’, etc. 

M.a.w. Europa wordt een soort digitale omgekeerde firewall, die zichzelf wil beschermen tegen de locatie onafhankelijkheid van haar eigen burgers. Je productiviteit en energie zal steeds in toenemende mate worden afgeroomd om het systeem draaiende te kunnen houden (want steeds meer mensen zullen zich er buiten begeven en dus is er steeds minder productiviteit die kan worden afgenomen) en tegelijk zal het door middel van digitale technologie ook steeds moeilijker worden je productiviteit er buiten te krijgen (dat zien we trouwens nu al enorm hard toenemen).

"Kortom, Europa bouwt een digitaal schild dat haar beschermt tegen de toenemende zelfstandigheid van haar burgers."

Eén ding is duidelijk: overheden hebben meer dan ooit enorme hoeveelheden geld nodig om zichzelf in stand te kunnen houden. En waar denk je dat ze dit gaan proberen te halen in de komende 10 jaar terwijl deze crisis verder uitrolt?  De geschiedenis leert ons dat daar maar één goed antwoord op is: de burger.

Reich Flight Tax

Een mooi voorbeeld van in de geschiedenis is de ‘Reich Flight Tax’ in Duitsland, dat enorme schulden had af te betalen na WWII en dat geld simpelweg niet had. Veel mensen verlieten het land omdat de draconische maatregelen die Duitsland nam om die schulden te kunnen betalen een grote impact hadden op de (financiële) vrijheid van haar burgers. De Reich Flight Tax trachtte dat tegen te gaan door 25% belastingen op het vermogen te heffen bij mensen die vertrokken. 

De vraag is natuurlijk: kan je jezelf hiervan beschermen? En jezelf buiten die controle grid 2.0 zetten? 

In mijn mening wel, hoewel de toekomst absoluut uitdagend wordt (zeker m.b.t. het vrij bewegen van mensen en kapitaal in en uit de EU) schept dit uiteraard ook kansen. Nog nooit eerder willen zoveel mensen komaf maken met een systeem dat hun productiviteit afneemt op een manier waar ze zelf niet langer achter kunnen staan. En dus wat velen bestempelen als ‘The Great Reset’ zie ik ook als ‘The Great Exodus’. 

Hoe dan?

Hoe je dat in mijn mening het beste doet is via ‘flag theory’, het slim planten van een aantal vlaggetjes wereldwijd, zodat je jezelf beschermt tegen de val van een oude machtsstructuur én tegelijk kan inzetten op de opportuniteiten in de transitie naar een nieuwe wereld. 

In mijn masterclass ‘Plan B’ leer ik je er alles over. 

Nog een aantal dagen te koop aan een waanzinnige lanceringsprijs.

Lees er hier meer over.

Talk soon,

Benjamin

Lees ook:

• De staatsbon legt een pijnlijke realiteit bloot...
• Tijd voor een Plan B? (De kracht van Flag Theory)
• Gaat vastgoed kopje onder?